Natalie en de luchtballon.
Natalie ligt in bed. Ze is klaar wakker. Het was erg druk vandaag.
De kinderen in de klas hebben allemaal hard gewerkt en ze werden steeds drukker.
Het was ook wel leuk, want soms hadden ze erg veel pret met elkaar. Juf vertelde na de speelpauze een prachtig verhaal en ze deed af en toe even met de klas de oefening in de knoop/uit de knoop. Om de kinderen bij de les te houden, zei ze.
Na de middagpauze vertelde juf nog een mooi verhaal. Terwijl ze luisterden mochten de kinderen zich lekker ontspannen. Maar omdat ze zo op elkaar zaten te letten, en Bart en Martijn begonnen te keten, werd het weer druk om ze heen. Ontspannen was er dus niet echt bij, had juf gezegd.
Natalie voelt zich naar en denkt allerlei O jee gedachten, als ze er aan terug denkt. Die arme juf. Nu kon ze niet eens vertellen wat ze de kinderen had willen vertellen. Kon ze juf maar helpen. Ze had erg haar best gedaan en geprobeerd om Martijn en Bart weer rustig te krijgen. Ze had eerst strak naar ze gekeken. Maar het leek er op dat het niet hielp. Toen had ze geprobeerd ze weer rustig te maken door steeds een vraag te stellen aan ze. Met een schuin oog keek ze naar juf, die blosjes kreeg op haar wangen van de inspanning.
Juf leek het steeds warmer te krijgen en hoe warmer juf er uit zag, hoe meer Natalie haar best deed om alles weer goed te krijgen.
Pfff!
Natalie gaat rechtop zitten in bed. Slapen lukt toch niet.
In haar hele lichaam voelt ze onrust. Alsof er overal prikkeltjes zitten. Ze kan echt niet rustig liggen.
Ze knipt het lampje aan. Ze voelt haar keel een beetje verkrampen, alsof ze niet zo goed adem kan halen. Dan begint ze te huilen. Waar komen die tranen nou vandaan? Eerst was ze helemaal niet verdrietig. En nu voelt ze hoe haar lichaam begint te schokken en de tranen stromen over haar gezichtje.
Mama komt gauw naar haar kamertje.
‘Lieverdje! Wat is er?’ zegt mama geschrokken. Ze legt haar armen om Natalie heen en wiegt haar een beetje heen en weer.
‘Rustig maar weer!’.
Als Natalie rustig is geworden, pakt mama haar in de deken en neemt haar nog even mee naar beneden. Voorzichtig loopt Natalie de trap af. Warme melk maar. Met honing!
Als ze later even napraten over de dag, merkt mama op dat Natalie wel erg behulpzaam is geweest. Ze wilde juf ook zo graag helpen!
‘Lieverd, Juf kan heel goed voor zichzelf zorgen. De grote mensen kunnen dat echt hoor! Zul je de volgende keer proberen het los te laten?’
Natalie knikt. Ze snapt het nu ook een beetje beter. Ze deed zo erg haar best voor juf dat ze heel zenuwachtig werd. Daardoor kon ze niet slapen en moest ze zo huilen.
‘Waar denk jij aan als ik het woordje loslaten gebruik?’ vroeg mama.
Natalie denkt even na. ‘Aan een luchtballon?’
Mama glimlacht. ‘Goed idee! Weet je, als je nu de volgende keer merkt dat je weer zo je best wilt doen om de rust in de klas te bewaren, doe dan maar alsof je even opstijgt in de luchtballon en alsof je van een afstandje kijkt naar wat er gebeurt in de klas! Zo laat je het los!’
Natalie ziet het helemaal voor zich! ‘Daarna moet ik wel weer landen mama! Ik kan immers geen sommen maken als ik in de lucht hang!’
Ze lachen nog als ze weer naar boven lopen. Even later ligt Natalie heerlijk te slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten