Thomas zegt NEE!

Thomas speelt buiten. Hij racet op zijn fiets. Als hij de bocht om gaat, ziet hij Kees van Dam, een grote jongen uit groep 8.

Thomas schrikt zich een hoedje. Hij is bang voor Kees omdat hij een paar keer dingen heeft gedaan tegen de zin van Thomas.

Kees is heel sterk en heeft Thomas bijvoorbeeld een keer gedwongen om op de bel te drukken bij meneer De Lange. Dat is een man in de straat die heel vaak boos kijkt. Hij jaagt de jongens vaak weg, hij heeft last van hun geschreeuw en gedoe, zegt hij dan. Alle jongens zijn bang voor De Lange. Ook de jongens uit groep 8. Toch doen ze heel vaak stoer en dan dagen ze hem uit.

Omdat Kees volgens Thomas erg sterk is heeft hij toen precies gedaan wat Kees aan hem vroeg. Later heeft hij daarvan veel spijt gehad. Hij werd er soms wakker van, of kon niet slapen. Dan moest hij er steeds maar aan denken.

Thomas wil graag dat de mensen hem aardig vinden en doet daarom ook wel eens dingen die hij eigenlijk niet wil. Bijvoorbeeld gisteren nog: mama vroeg hem de was naar boven te brengen. Eigenlijk dacht Thomas: ik wil dat nu niet doen, ik ben nu bezig! Maar omdat hij niet graag heeft dat anderen boos zijn op hem, en zeker mama niet, stopte hij meteen met wat hij aan het doen was en deed wat mama hem vroeg. Daarna had hij eigenlijk helemaal geen zin meer om verder te gaan met zijn tekening.

Oom Arnoud helpt Thomas een beetje. Vaak gaat Thomas iets leuks doen met zijn Oom Arnoud.  Deze keer gaan ze het park bezoeken. Tijdens het wandelen begrijpt Oom Arnoud dat Thomas nog vaak terug moet denken aan Kees en wat hij van Kees heeft moeten doen. In het park gaan ze op een bankje zitten.

Thomas vertelt over Kees van Dam en dat hij zich nog steeds zorgen maakt. Oom Arnoud zegt: ‘Je hebt er wel iets van geleerd toch? Wat heb je eigenlijk geleerd van deze gebeurtenis, Thomas?’

Thomas denkt even na en zegt dan: ‘Dat ik zelf mag weten of ik iets wel of niet doe. Ik had nog liever een klap van Kees gekregen!’

Oom Arnoud lacht blij: ‘Goed zo! En weet je? Soms weet je van te voren niet dat je iets eigenlijk niet wilt! En dan moet je het jammer genoeg eerst een keertje meemaken. Pas dan weet je het! Pas dan kun je zeggen: Nee! Dat wil ik niet!’

Ze zitten lekker in het zonnetje die twee. Oom Arnoud denkt na, alsof hij een oplossing zoekt.

‘Thomas, doe je ogen maar eens dicht en doe maar alsof je tegen Kees zegt wat je er van vindt! Doe maar alsof je deze keer niet doet wat hij van je vraagt!’ 

Thomas ziet het meteen helemaal voor zich. Tjee! Hij is sterker dan hij dacht! Hij doet alsof het nog een keer gebeurt en reageert nu zoals hij liever had willen reageren.
Dat lucht op! Jammer dat hij het toen nog niet wist zeg! Maar oom Arnoud heeft gelijk soms moet je het eerst meemaken voordat je weet wat je moet doen de volgende keer!

‘En nu Thomas, wil ik dat je doet alsof je een vuilniszak hebt. Stop de gebeurtenis maar in de vuilniszak en doe er een knoop op’.

Thomas doet alsof hij de gebeurtenis er echt in stopt. “Laat de vuilniszak nu maar weghalen, door de vuilniswagen, zodat het verbrand kan worden in de vuilverbranding! Zo, dat er niets meer van over blijft!’

En dan wandelen ze terug naar huis. Thomas voelt zich een stuk beter! De volgende keer als weer zoiets gebeurt weet hij dat hij zelf mag bepalen wat hij wel of niet doet! 

EN DAT VOELT OKÉ! 

Sylvia van Zoeren