Moet alles er altijd uitzien zoals in de werkelijkheid?
Thomas is in de klas. Dit keer is meester er. Als meester er is moet Thomas de eerste dag altijd weer even wennen. Hij is dan net een beetje gewend aan juf Noortje, die de dingen anders doet dan meester. Als juf Noortje voor de klas staat voelt dat anders voor Thomas dan als meester voor de klas staat.
Het lijkt soms wel alsof juf Noortje hem een beetje beter begrijpt. Toch vindt Thomas meester ook heel aardig. Alleen weet Thomas soms niet wat hij aan meester heeft. Als meester niet lacht, denkt Thomas bijvoorbeeld wel eens dat hij boos is. Sinds mama hem heeft verteld dat hij dat niet zeker weet en dat pas echt zou weten als hij het zou vragen aan Meester, lukt het Thomas een beetje beter om een Oké! gedachte te denken als dat weer gebeurt.
De kinderen mogen tekenen, maar wel geeft meester ze een opdracht. Vandaag vertelt hij een prachtig verhaal over een eenhoorn, dolfijnen en een adelaar.
Iedereen mag zelf uitkiezen welk dier hij of zij tekent.
Thomas kiest voor de adelaar. Toen meester het verhaal vertelde zag hij deze prachtige vogel helemaal voor zich! De grote vleugels, de veren en de kop met de scherpe ogen, de gebogen snavel...
Hij pakt de potloden omdat hij niet graag met stift of krijt werkt. Thomas gumt veel.
Ook dit keer pakt hij vaak de gum. Steeds als hij begonnen is met de tekening en kijkt wat hij getekend heeft, is hij ontevreden. Het lukt hem maar niet om het goed op papier te krijgen. Hij gumt steeds het begin van de tekening uit en zo komt het papier vol met kreukels te zitten.
Als hij om zich heen kijkt ziet hij dat de anderen al bijna klaar zijn. Hij voelt ineens de warmte in zijn lichaam. Nu krijgt hij haast, want hij wil ook klaar zijn! Ergens in zijn buik begint de onrust omhoog te kriebelen. Alsof hij overal prikkels voelt.
Plotseling maakt hij een prop van het papier en gooit het van zich af. Mwah! Dan maar niet! Hij voelt zich boos en teleurgesteld, zeker als hij naar de tekening van Martijn kijkt. Martijn heeft de dolfijnen getekend. Die lijken niet echt op een dolfijn vindt Thomas, maar Martijn is tenminste klaar.
Meester heeft al een poosje naar Thomas gekeken en komt nu naar hem toe.
Meester pakt de prop van de grond en kijkt vriendelijk naar Thomas. ‘Lukte het niet?’
‘Nee! Ik vind het veel te moeilijk!’ bromt Thomas.
‘Ik merk dat je er lang over doet, dat lijkt me niet zo prettig voor je! Je krijgt dan altijd een beetje haast toch?’ glimlacht meester. ‘Moet het altijd goed zijn? Helemaal zoals het in het echt is? Het gaat ook om het plezier waarmee je tekent toch? Tekenen is ontspannend en leuk om te doen. Maar als je het helemaal perfect wilt laten zijn verwacht je misschien iets te veel van jezelf. Bovendien ziet het er in je hoofd altijd uit alsof je naar een foto kijkt. En een foto precies natekenen is echt ontzettend moeilijk, om dat te kunnen moet je volgens mij jaren oefenen.’
Meester loopt naar de kast en pakt een boek met foto’s van schilderijen. Op het schilderij zijn een jas een een paar schoenen afgebeeld tegen een schuurdeur aan. Het is geschilderd door iemand die Jopie Huisman heet.
‘Kijk maar eens’, zegt meester. ‘Ik vind het bijna een foto, wat vind jij?’
Thomas is verbaasd want het lijkt echt op een foto! Wat bijzonder!
Dan bladert meester door het boek en laat Thomas een andere foto zien: ‘Deze is van Karel Appel’, zegt meester. Thomas kijkt en wordt meteen vrolijk van de heldere kleuren die hij ziet.
‘Karel Appel is heel beroemd geworden met zijn schilderijen. Hij is goed in schilderen maar dan op een heel andere manier dan Jopie Huisman, zie je dat?’
Thomas knikt. Hij vindt allebei de schilderijen mooi!
‘Iedereen heeft zijn eigen stijl. Volgens mij zijn deze schilders ooit begonnen zoals jij en Martijn, ze probeerden steeds iets uit en oefenden denk ik veel.’
Meester lacht vrolijk. ‘Als je naar het schilderij kijkt van Karel Appel, dan zie je wel dat er een dier is afgebeeld toch? Maar het ziet er anders uit dan in de werkelijkheid. Dus zo kan het ook!’
’s Avonds aan tafel vertelt Thomas over zijn belevenissen in de klas.
Mama luister naar hem en zegt: ‘ Je bent een echte beelddenker! Die zien heel makkelijk plaatjes in hun hoofd. Probeer maar eens iets te tekenen zoals Karel Appel. Dan heb je plezier en dat is waar het om gaat!’ Na het eten pakt Thomas zijn potloden en een groot stuk papier. Een half uurtje later is hij trots op zijn tekening!
Blij en tevreden gaat hij slapen! Hij heeft besloten de tekening mee te nemen naar de klas. Dan kan meester zien dat het hem toch gelukt is!
Kijk voor de schilderijen van Jopie Huisman op www.jopiehuismanmuseum.nl
Voor die van Karel Appel op: www.vanabbemuseum.nl en zoek naar 'appel'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten